Daar was ik weer!

Inmiddels ben ik al begonnen met werken op een aantal projecten en het is allemaal ontzettend leuk tot nu toe! Maandag is altijd onze vrije dag, dus wat kan je dan beter doen dan aan het zwembad liggen? Verder die dag niks bijzonders gedaan volgens mij. Het is een beetje moeilijk om te onthouden allemaal, aangezien er elke dag zoveel nieuwe indrukken bijkomen, maar gelukkig hebben we de foto's nog!
Gister begon dan het echte werk. Om 9 uur smorgens kwamen we aan bij Van Tho, een massageshop waar alleen maar blinde mensen werken. We hadden al wel ontbeten, maar kregen van die mensen nog wel een lekker glaasje warme sinaasappelsap. Het regende die ochtend namelijk nogal hard, en volgens die mensen was het ontzettend koud en hadden we toch echt iets warms te drinken nodig. Ondertussen was het nog steeds ongeveer 28... Verder hebben we ons die ochtend vermaakt met een beetje engels leren aan die blinde mensen, dat is nog best lastig, maar gelukkig hadden we 3 studenten van de lokale universiteit bij ons die konden helpen. In het begin moesten we er wel even inkomen, we werden gewoon in een kamertje gezet met zn allen en moesten maar zien wat we deden. Na de gebruikelijke vragen aan iedereen; "what's your name", "where are you from" hebben we ze niet echt heel veel nieuws bij kunnen brengen, maar het was wel gezellig! Volgende week poging 2!
Daarna ging ik smiddags met mn huisgenootje Gabriella naar het Medicine Hospital om daar in een soort gaarkeuken te helpen. Niet heel nuttig werk, want die mensen staan er al met zn 15en, maar het is wel grappig hoe geinteresseerd iedereen in je is. Dus gingen we lekker zitten snijden en afwassen, en dat wel allemaal op zo'n heel klein innie-minnie krukje waarbij je ongeveer 10 centimeter boven de grond zit. Ik had nooit gedacht dat dat ding mij zou houden, maar het is in ieder geval comfortabeler dan dat hurken wat die Vietnamezen allemaal doen.
Als laatste project gingen Milou en ik dinsdag nog lesegeven bij Charity Class 1. Dit zijn mensen van ongeveer onze leeftijd die al wel redelijk engels kunnen. We zijn er dus vooral voor de uitspraak en werken een boekje door met allemaal voorbeeldzinnen en grammatica. Wel fijn om een keer les te geven waarbij de mensen je ook nog snappen en je niet alleen maar nazeggen.
Vandaag was een laaaaaaaaaange dag. We werden om half 3 opgehaald van huis met een grote bus en gingen daarna nog 34 weeskindjes en hun begeleiders ophalen voor een uitstapje naar het strand en verschillende pagoda's. Lijkt dus heel leuk allemaal, maar dat viel toch wel een klein beetje tegen. Op het strand zijn we 2 uur gebleven, maar bij alle pagoda's waar we langs gingen was het echt uitstappen, foto maken, instappen en doorrijden. Dus wij hebben echt veel meer in de bus gezeten dan dat we ergens zijn geweest. Bovendien was het wel leuk om al die dingen te bekijken, maar niemand kon ons vertellen wat we nou eigenlijk aan het bekijken waren, beetje jammer. Gelukkig waren de kinderen wel heel lief, ik denk dat het onmogelijk is om een stel Nederlandse kinderen zo rustig te houden de hele dag. De hele dag gedragen ze zich echt voorbeeldig en al we uitstappen doet iedereen weer moeite om de handen van een van de "teachers" vast te houden. Helaas is dit niet een project waar ik werk, maar als het goed is krijgen we halverwege allemaal nieuwe projecten en zal ik hier dus wel naartoe gaan.
Morgen heb ik alleen van 2 tot 5 een project, het city orphanage. Dit is een weeshuis waar zwaar gehandicapte kinderen liggen en niet altijd zo verzorgd worden zoals we dat in Nederland zouden doen. Milou is er gister al geweest en het is dus wel echt heftig om daar tussen te zitten. Ik ben benieuwd...
De rest van de week heb ik ook elke dag maar 1 project,dus dat is wel lekker rustig en zaterdag zelfs de hele dag vrij.
Verder gaat alles wel prima eigenlijk. Aan de ene kant vliegen de dagen om, maar aan de andere kant is het wel heel gek om te bedenken dat ik vorige week maandag nog op het vliegveld stond om te vertrekken...
Ik hou jullie op de hoogte! xx

Eerste dagen in Can Tho

Hey allemaal!
Het is pas een paar dagen geleden sinds mn vorige bericht, maar het is echt bizar hoeveel je hier meemaakt! De laatste dag in Singapore was nog leuk, zo hebben we tussen de oranje hollanders koninginneNach gevierd (beetje vroeg, maar ach) en de ritten in de taxi waren ook een hele belevenis op zich.
Eenmaal aangekomen in Ho Chi Minh (of Saigon, zoals ze hier gewoon zeggen), hoefden we zelf nergens meer over na te denken, we werden opgehaald van het vliegveld, in een hotel gezet en vervolgens werd ook nog eens de bus voor de volgende dag voor ons geregeld naar Can Tho (spreek uit Kn Te).
Eerst hebben we een beetje door de stad gelopen, wat op zich al een uitdaging is met al die brommers, en omdat het toch allemaal geen reet kost, hebben we onszelf maar even verwend met een pedicure. Zou ik in Nederland nooit doen, maar voor $4 dollar moet je het hier natuurlijk niet laten. Vervolgens decadent uit eten geweest in een barbeQue (ja ja, daar is die ;) ) restaurant en toen maar weer naar het hotel gegaan om te slapen. Hier kwam alleen niet heel veel van terecht, want het is nooit fijn als er een muis aan je hoofd zit als je wil slapen (dit is echt geen grapje!)
De volgende dag (zaterdag) gingen we met een heel relaxt busje naar Can Tho, onderweg ging het heel hard regenen, en de gevolgen hiervan zijn dan ook meteen te zien. Drie ongelukken onderweg, gelukkig niet met een van die honderdduizenden motorbikes, maar het lijkt mij toch niet fijn als er ineens een busje je huis in rijdt als je dicht bij de straat woont...
Eenmaal aangekomen in Can Tho MOESTEN we gaan lunchen met een vrouw die ook in het busje zat. Zij is Vietnamese, maar in de oorlog gevlucht naar Amerika (waar ze ondertussen enorm veel geld heeft volgens mij). Toen werden we door Phoung opgehaald en naar ons huis gebracht. Hier aangekomen meteen kennis gemaakt met al onze huisgenoten, Grietha, Joost, Franci en Gabriella. Als soort van welkomsfeestje gingen we savonds na het eten (we gaan elke dag uit eten hier, heel vervelend...) met zn allen Karaoke zingen, hilarisch!
Vandaag hebben we onze boodschappen (inclusief pindakaas :D) ingeslagen bij de plaatstelijke Macro en daarna konden we meteen met Phoung door naar ons eerste project, Charity Class 2. Nou, de tocht erheen is al super gaaf, ik weet zeker dat gewone toeristen echt nooit op zulke plekken komen! Wij dachten eigenlijk dat we alleen langs gingen om even kennis te maken en te weten hoe we dr moesten komen, maar eenmaal aangekomen zaten er allemaal schattige vietnamese kindjes aan tafeltjes klaar te wachten om les te krijgen.. van die twee blonde meisjes dus... Best raar, want we kregen gewoon een boekje in onze handen gedrukt en Phoung ging ook bijna meteen weer weg, een goeie vuurdoop dus. Meisjes en jongetjes zaten aan aparte tafeltjes en ik ging dus engelse les geven aan de meisjes. Eigenlijk kenden ze hun hele boekje al, en is het dus vooral herhalen en letten op uitspraak. Alle leeftijden zitten dus door elkaar, dus het oudste meisje van 12 (die niet ouder lijkt dan 7) zei de hele tijd alles voor. Gelukkig deden de meisjes wel allemaal leuk mee, want de jongens die Milou aan het lesgeven was waren niet echt voorbeeldige leerlingen :)
Na de les werden we ineens meegesleept door de kinderen. Door de rimboe en over bruggetjes kwamen we uit bij een veld vol met lotusbloemen. Echt heel gaaf om te zien...
Nou, ik moet er nu een eind aan breien want het internetcafe gaat dicht. Ik heb de foto's geupload op picasa, zie: picasaweb.google.com/lenaweber86
Tot de volgende keer!
Liefs!

singapore!

Terwijl jullie aan de andere kant van de wereld vast nog lekker in je bed liggen, is het hier al het bloedheet in Singapore. Het is een net Burgers Bush, zo vochtig en heet is het hier. De vlucht ging prima, we hebben vooral veel geslapen (dan is het soms toch wel fijn om klein te zijn) en zelfs het eten was wel OK, op de pannenkoeken met champignons na dan. Eenmaal aangekomen op Singapre Changi ging alles heel snel, onze tassen lagen al op de band toen we er kwamen en na de paspoortcontrole konden we zo doorlopen (kauwgom dus voor niks weggegooid).
Met een overvolle trein gingen we richting centrum, waar we incheckten bij een (erg duur) hostel. Daarna gingen we op zoek naar iets te eten, dat was nog best een hele klus. Alle MCDonalds en BurgerKings hebben we links laten liggen, want we wilden toch een soort van Singaporese maaltijd. Uiteindelijk kwamen we na alle kraampjes met vissenhoofdensoep en ander niet te defineren eten uit bij een grote foodcourt waar we ons hebben gewaagd aan een koreaans iets met beef en kip.
Vanmorgen om 10 uur uitgechekt bij ons eerste hostel en ingecheckt bij The Prince of Wales in Little India. Bij het internetcafe om de hoek zitten we nu tussen alle Indiaase mannen onze blogs bij te werken.
Omdat je met deze hitte toch niks anders kan doen, hebben we maar besloten om naar Sentosa Island te gaan en een beetje aan het strand te liggen (ja mam, ik smeer me wel goed in en ga ook in de schaduw zitten). Dus we stappen we zo weer in de overvolle trein, waar we vast aangestaard worden met ons blonde haar.
Ik heb tot nu toe nog geen foto's, aangezien de oplaadbare batterijen niet meteen werken maar je ze eerst op moet laden (heel logisch). Milou heeft dr al wel een paar gemaakt.
Verder gaat het prima, eigenlijk totaal geen last van een jetlag ofzo en met al die airco's is de hitte ook best vol te houden. Toch blijft het raar om aan de andere kant van de wereld te zitten. Het voelt nu nog alsof we 'gewoon' op vakantie zijn en het besef dat we hier nog 4 maanden zitten is er echt nog niet. Maar volgens alle andere mensen die we spreken vliegt de tijd toch heel snel :)

Tot snel!

Liefs Lena

Nog maar 20 dagen!

Spanning alom! Over minder dan drie weken vertrek ik dan toch echt samen met Milou naar het verre, verre oosten: Vietnam!
We vertrekken op 21 april vanaf Düsseldorf en na een stop van een paar dagen in Singapore, komen we dan op 25 april in Ho Chi Minh City aan. Vanaf daar reizen we door naar Can Tho. Hier gaan we 13 weken vrijwilligerswerk doen (zie: www.vrijwilligvietnam.nl) en daarna nog een paar weken reizen vanuit het zuiden met als eindbestemming Hanoi.
Tickets, vaccinaties en verzekeringen zijn geregeld, nu alleen nog maar onze grote backpacks inpakken en dan kan het beginnen!