Daar was ik weer!

Inmiddels ben ik al begonnen met werken op een aantal projecten en het is allemaal ontzettend leuk tot nu toe! Maandag is altijd onze vrije dag, dus wat kan je dan beter doen dan aan het zwembad liggen? Verder die dag niks bijzonders gedaan volgens mij. Het is een beetje moeilijk om te onthouden allemaal, aangezien er elke dag zoveel nieuwe indrukken bijkomen, maar gelukkig hebben we de foto's nog!
Gister begon dan het echte werk. Om 9 uur smorgens kwamen we aan bij Van Tho, een massageshop waar alleen maar blinde mensen werken. We hadden al wel ontbeten, maar kregen van die mensen nog wel een lekker glaasje warme sinaasappelsap. Het regende die ochtend namelijk nogal hard, en volgens die mensen was het ontzettend koud en hadden we toch echt iets warms te drinken nodig. Ondertussen was het nog steeds ongeveer 28... Verder hebben we ons die ochtend vermaakt met een beetje engels leren aan die blinde mensen, dat is nog best lastig, maar gelukkig hadden we 3 studenten van de lokale universiteit bij ons die konden helpen. In het begin moesten we er wel even inkomen, we werden gewoon in een kamertje gezet met zn allen en moesten maar zien wat we deden. Na de gebruikelijke vragen aan iedereen; "what's your name", "where are you from" hebben we ze niet echt heel veel nieuws bij kunnen brengen, maar het was wel gezellig! Volgende week poging 2!
Daarna ging ik smiddags met mn huisgenootje Gabriella naar het Medicine Hospital om daar in een soort gaarkeuken te helpen. Niet heel nuttig werk, want die mensen staan er al met zn 15en, maar het is wel grappig hoe geinteresseerd iedereen in je is. Dus gingen we lekker zitten snijden en afwassen, en dat wel allemaal op zo'n heel klein innie-minnie krukje waarbij je ongeveer 10 centimeter boven de grond zit. Ik had nooit gedacht dat dat ding mij zou houden, maar het is in ieder geval comfortabeler dan dat hurken wat die Vietnamezen allemaal doen.
Als laatste project gingen Milou en ik dinsdag nog lesegeven bij Charity Class 1. Dit zijn mensen van ongeveer onze leeftijd die al wel redelijk engels kunnen. We zijn er dus vooral voor de uitspraak en werken een boekje door met allemaal voorbeeldzinnen en grammatica. Wel fijn om een keer les te geven waarbij de mensen je ook nog snappen en je niet alleen maar nazeggen.
Vandaag was een laaaaaaaaaange dag. We werden om half 3 opgehaald van huis met een grote bus en gingen daarna nog 34 weeskindjes en hun begeleiders ophalen voor een uitstapje naar het strand en verschillende pagoda's. Lijkt dus heel leuk allemaal, maar dat viel toch wel een klein beetje tegen. Op het strand zijn we 2 uur gebleven, maar bij alle pagoda's waar we langs gingen was het echt uitstappen, foto maken, instappen en doorrijden. Dus wij hebben echt veel meer in de bus gezeten dan dat we ergens zijn geweest. Bovendien was het wel leuk om al die dingen te bekijken, maar niemand kon ons vertellen wat we nou eigenlijk aan het bekijken waren, beetje jammer. Gelukkig waren de kinderen wel heel lief, ik denk dat het onmogelijk is om een stel Nederlandse kinderen zo rustig te houden de hele dag. De hele dag gedragen ze zich echt voorbeeldig en al we uitstappen doet iedereen weer moeite om de handen van een van de "teachers" vast te houden. Helaas is dit niet een project waar ik werk, maar als het goed is krijgen we halverwege allemaal nieuwe projecten en zal ik hier dus wel naartoe gaan.
Morgen heb ik alleen van 2 tot 5 een project, het city orphanage. Dit is een weeshuis waar zwaar gehandicapte kinderen liggen en niet altijd zo verzorgd worden zoals we dat in Nederland zouden doen. Milou is er gister al geweest en het is dus wel echt heftig om daar tussen te zitten. Ik ben benieuwd...
De rest van de week heb ik ook elke dag maar 1 project,dus dat is wel lekker rustig en zaterdag zelfs de hele dag vrij.
Verder gaat alles wel prima eigenlijk. Aan de ene kant vliegen de dagen om, maar aan de andere kant is het wel heel gek om te bedenken dat ik vorige week maandag nog op het vliegveld stond om te vertrekken...
Ik hou jullie op de hoogte! xx