Wat een topweekend heb ik afgelopen weekend gehad! Ik hoorde dat het weer in Nederland inmiddels niet meer zo mooi is (goh, vervelend zeg...) maar gelukkig hadden wij hier geen last van.
Nog voor het weekend begon zijn Milou, Marieke (andere huisgenoot) en ik toevallig terecht gekomen bij een hilarisch live optreden van een of ander Vietnamees zang-duo. Je moet het zelf maar even bekijken op
Nog voor het weekend begon zijn Milou, Marieke (andere huisgenoot) en ik toevallig terecht gekomen bij een hilarisch live optreden van een of ander Vietnamees zang-duo. Je moet het zelf maar even bekijken op
http://www.youtube.com/watch?v=Gv2UKwdTdeg .
Donderdag vertrokken we vroeg met de bus naar Rach Gia om hier op de boot naar het eiland Phu Quoc te stappen. Met de Superdong waren we binnen 3 uur aangekomen op dit echt fantastisch mooie eiland. Tijdens de reis hadden we kennis gemaakt met een groep Vietnamezen die hier ook een weekend heen ging, dus mochten we eenmaal in de haven wel met hun bus meerijden. Dan voel je je toch een beetje lullig als iedereen voor je gaat staan zodat jij kan zitten, maar je kan ze er ook niet van overtuigen dat wij met onze gezonde hollandse benen ook wel kunnen staan.
Eenmaal bij het Kim Nam Phuong resort aangekomen bleek dat de meneer van het hotel echt niet had gelogen over de "sea-view" die we vanaf onze bungalows zouden hebben. Als we nog dichterbij hadden gezeten, had die bungalow echt op het strand moeten staan, zo dichtbij waren we bij de zee. Om de mensen thuis alvast jaloers te maken hebben we natuurlijk even de stappen vanaf ons bed naar de zee geteld, en dat waren er wel 20!
Van de drie volle dagen die we op dit eiland hadden, heb ik er 2 lekker alleen maar van in de zon gelegen :D En ik moet zeggen, ik ben nu toch wel best bruin geworden!
Een dag zijn we gaan snorkelen, om half 9 werden we vanaf ons hotelletje opgehaald en met een oud busje dat nog net niet uit elkaar viel zijn we naar de haven gebracht. Hier stapten we op een boot met nog 10 mensen ofzo en gingen we op weg naar onze eerste stop om te snorkelen. Helaas heb ik hier geen foto's van kunnen maken, maar ik heb echt super veel vissen gezien en mooi koraal enzo.. Bij de tweede stop, toen ik net weer in de boot wilde klimmen, kreeg ik van de kapitein wat rijst in mn hand gedrukt. Ik had al wel gezien dat er behoorlijk wat visjes rond de boot zwommen, maar als je die rijst zo naast je in het water laat vallen, dan komen ze echt met tientallen tegelijk om je heen zwemmen, echt leuk!
Na een derde stop om te snorkelen gingen we met de boot terug naar de haven en vervolgens zouden we nog naar South Beach gaan. Nou, dit was pas het echte bounty-strand van het eiland. Wit zand, nauwelijks golven en een strand dat heel langzaam afloopt in de zee, super mooi! Helaas heb ik hier zelf geen foto's van, want de batterijen van de camera waren weer leeg. Milou heeft hier wel foto's van kunnen maken, dus kijk maar even op
Donderdag vertrokken we vroeg met de bus naar Rach Gia om hier op de boot naar het eiland Phu Quoc te stappen. Met de Superdong waren we binnen 3 uur aangekomen op dit echt fantastisch mooie eiland. Tijdens de reis hadden we kennis gemaakt met een groep Vietnamezen die hier ook een weekend heen ging, dus mochten we eenmaal in de haven wel met hun bus meerijden. Dan voel je je toch een beetje lullig als iedereen voor je gaat staan zodat jij kan zitten, maar je kan ze er ook niet van overtuigen dat wij met onze gezonde hollandse benen ook wel kunnen staan.
Eenmaal bij het Kim Nam Phuong resort aangekomen bleek dat de meneer van het hotel echt niet had gelogen over de "sea-view" die we vanaf onze bungalows zouden hebben. Als we nog dichterbij hadden gezeten, had die bungalow echt op het strand moeten staan, zo dichtbij waren we bij de zee. Om de mensen thuis alvast jaloers te maken hebben we natuurlijk even de stappen vanaf ons bed naar de zee geteld, en dat waren er wel 20!
Van de drie volle dagen die we op dit eiland hadden, heb ik er 2 lekker alleen maar van in de zon gelegen :D En ik moet zeggen, ik ben nu toch wel best bruin geworden!
Een dag zijn we gaan snorkelen, om half 9 werden we vanaf ons hotelletje opgehaald en met een oud busje dat nog net niet uit elkaar viel zijn we naar de haven gebracht. Hier stapten we op een boot met nog 10 mensen ofzo en gingen we op weg naar onze eerste stop om te snorkelen. Helaas heb ik hier geen foto's van kunnen maken, maar ik heb echt super veel vissen gezien en mooi koraal enzo.. Bij de tweede stop, toen ik net weer in de boot wilde klimmen, kreeg ik van de kapitein wat rijst in mn hand gedrukt. Ik had al wel gezien dat er behoorlijk wat visjes rond de boot zwommen, maar als je die rijst zo naast je in het water laat vallen, dan komen ze echt met tientallen tegelijk om je heen zwemmen, echt leuk!
Na een derde stop om te snorkelen gingen we met de boot terug naar de haven en vervolgens zouden we nog naar South Beach gaan. Nou, dit was pas het echte bounty-strand van het eiland. Wit zand, nauwelijks golven en een strand dat heel langzaam afloopt in de zee, super mooi! Helaas heb ik hier zelf geen foto's van, want de batterijen van de camera waren weer leeg. Milou heeft hier wel foto's van kunnen maken, dus kijk maar even op
www.picasaweb.google.com/miloudrent
Na het snorkelen zijn we savonds gaan eten met zn allen en nog 2 jongens die we op de boot hadden leren kennen. Het meisje van het restaurant was de hele tijd muziek voor ons aan het draaien en vroeg op het laatst of we zin hadden om naar de discotheek te gaan. Nou, dat hadden we wel! Het was echt heel raar om daar te zijn, het feit dat we aangestaard worden zijn we nu wel gewend, maar deze keer waren wij meer aan het staren! Extreem schaars geklede meisjes die elkaar ook nog eens onzedelijk betasten (netjes gezegd zo he) en muziek die zo hard staat dat je elkaar echt niet kunt verstaan. Aangezien we ook nog een afgezet werden bij het kopen van bier (en dan moesten we ook nog eens Heineken drinken) hadden we het na een uurtje wel weer gezien hier.
Toen we maandag weer naar huis zouden gaan, bleek dit nog een hele opgave te zijn. Bij het ticket office van de boot waren ze onze reservering kwijt en bleef dat meisje maar beweren "today full, you go tomorrow!". Nou, dat was op zich niet zo'n straf geweest, maar we moesten dinsdag (vandaag) natuurlijk wel gewoon weer projecten doen in Can Tho. Na ruim een half uur bleek dan toch ineens wel plaats te zijn voor ons en konden we op de veel luxere Superdong 2 stappen om naar Rach Gia te varen. Hier aangekomen bleek ook nog eens dat onze reservering voor het busje voor de terugrit ook nog eens niet klopte. Maar gelukkig waren daar ineens 6 behulpzame motorbike meneertjes die ons wel naar het busstation wilden brengen, 7km verderop. Ik vond het al raar, want op de heenweg was het busstation toch echt maar 5 minuten vanaf de haven. Maar goed, we hadden niet veel keus dus sprongen we maar achterop. De mannen brachten ons naar een of ander tankstation waar dus van ons verwacht werd dat we in zouden stappen in een oude Mazda die zn beste tijd duidelijk gehad had. Hiervoor wilden ze ook nog 100.000Dong per persoon hebben, terwijl we op de heenweg de helft hadden betaald voor een superdeluxe busje. Na flink onderhandelen over de prijs hebben we uiteindelijk 400.000 met zn zessen betaald, veel teveel, maar veel andere opties hadden we ook niet. Dus gingen wij lekker met nog 15 andere Vietnamezen 3 uur lang in een overvol busje zitten naar Can Tho. Ik vond het eigenlijk niet zo erg, zo groot ben ik toch niet, dus dat past wel in zo'n busje, ik had mijn mp3-speler en wie heeft er ook airco nodig als het raam gewoon open kan?
Een topweekend was het dus! Zo kom ik de tijd wel door hier in Vietnam. Over een week zit ik trouwens alweer op 1/3e van de tijd dat ik weg ben, gaat toch best snel zo.
Kijk vooral ook even naar mijn en Milou's foto's en naar de prachtig mooie filmpjes die ik heb gemaakt. Zie hiervoor de links aan de rechterkant (gekke zin, maar het klopt wel).
Liefs Lena
Na het snorkelen zijn we savonds gaan eten met zn allen en nog 2 jongens die we op de boot hadden leren kennen. Het meisje van het restaurant was de hele tijd muziek voor ons aan het draaien en vroeg op het laatst of we zin hadden om naar de discotheek te gaan. Nou, dat hadden we wel! Het was echt heel raar om daar te zijn, het feit dat we aangestaard worden zijn we nu wel gewend, maar deze keer waren wij meer aan het staren! Extreem schaars geklede meisjes die elkaar ook nog eens onzedelijk betasten (netjes gezegd zo he) en muziek die zo hard staat dat je elkaar echt niet kunt verstaan. Aangezien we ook nog een afgezet werden bij het kopen van bier (en dan moesten we ook nog eens Heineken drinken) hadden we het na een uurtje wel weer gezien hier.
Toen we maandag weer naar huis zouden gaan, bleek dit nog een hele opgave te zijn. Bij het ticket office van de boot waren ze onze reservering kwijt en bleef dat meisje maar beweren "today full, you go tomorrow!". Nou, dat was op zich niet zo'n straf geweest, maar we moesten dinsdag (vandaag) natuurlijk wel gewoon weer projecten doen in Can Tho. Na ruim een half uur bleek dan toch ineens wel plaats te zijn voor ons en konden we op de veel luxere Superdong 2 stappen om naar Rach Gia te varen. Hier aangekomen bleek ook nog eens dat onze reservering voor het busje voor de terugrit ook nog eens niet klopte. Maar gelukkig waren daar ineens 6 behulpzame motorbike meneertjes die ons wel naar het busstation wilden brengen, 7km verderop. Ik vond het al raar, want op de heenweg was het busstation toch echt maar 5 minuten vanaf de haven. Maar goed, we hadden niet veel keus dus sprongen we maar achterop. De mannen brachten ons naar een of ander tankstation waar dus van ons verwacht werd dat we in zouden stappen in een oude Mazda die zn beste tijd duidelijk gehad had. Hiervoor wilden ze ook nog 100.000Dong per persoon hebben, terwijl we op de heenweg de helft hadden betaald voor een superdeluxe busje. Na flink onderhandelen over de prijs hebben we uiteindelijk 400.000 met zn zessen betaald, veel teveel, maar veel andere opties hadden we ook niet. Dus gingen wij lekker met nog 15 andere Vietnamezen 3 uur lang in een overvol busje zitten naar Can Tho. Ik vond het eigenlijk niet zo erg, zo groot ben ik toch niet, dus dat past wel in zo'n busje, ik had mijn mp3-speler en wie heeft er ook airco nodig als het raam gewoon open kan?
Een topweekend was het dus! Zo kom ik de tijd wel door hier in Vietnam. Over een week zit ik trouwens alweer op 1/3e van de tijd dat ik weg ben, gaat toch best snel zo.
Kijk vooral ook even naar mijn en Milou's foto's en naar de prachtig mooie filmpjes die ik heb gemaakt. Zie hiervoor de links aan de rechterkant (gekke zin, maar het klopt wel).
Liefs Lena
3 opmerkingen:
Hoi Lena,
Ik dacht dat mijn reactie geplaatst was maar dat blijkt niet zo te zijn. Vanuit een regenachtig Limburg genoten van je foto's en verhalen. Heerlijk na al die toch wel heftige ervaringen is een paar dagen relaxen wel verdiend. En wat een prachtig privé strandje.Veel succes weer met je projecten en groeten van ons allemaal
Anneke Teun Else-Lotte Lisanne
Lieve lena en milou,
Ik mis jullie:( Maar zo te lezen vermaken jullie je prima! Have fun!
liefs
He Lena,
Dat klinkt echt als een weekend in het Paradijs :-) Gaaf dat jullie ook zoveel uitstapjes kunnen maken. Dat maakt het wonen in het buitenland zo mooi hè, elk uitstapje is weer een nieuw avontuur!
Bij ons is het ook eindelijk mooi weer geworden, we hebben de slechtste lente ooit mogen meemaken :-( Gelukkig is het nu dus beter en kunnen we eindelijk van het zwembad in de tuin genieten! Ik hoop dat je de komende tijd nog veel van dit soort weekendjes en reisjes mag meemaken. En natuurlijk ook heel erg veel succes met al die verschillende projecten.
groetjes,
Myrthe
Een reactie posten